Անտառով գնալիս մի ծերունի կորցնում է ձեռնոցը: Մուկը գալիս, մտնում է մեջը և ասում.
-Ինչ տաքուկ է, էստեղ էլ կապրեմ:
Ցատկոտելով գալիս է գորտը:
-Ո՞վ է ապրում էս ձեռնոցի մեջ:
-Ես Ճսճստան մկնիկը: Իսկ դու ո՞վ ես:
-Ես Կռկռան գորտն եմ:Ներս չե՞ս թողնի,- խնդրում է գորտը:
-Ինչու չէ:
Սկսում են երկուսով ապրել:Մեկ էլ նապաստակն է վազելով գալիս,տեսնում է ձեռնոցը և հարցնում.
-Ո՞վ է ապրում էս ձեռնոցի մեջ:
-Ճստճստան մկնիկը,Կռկռան գորտը:Իսկ դու ո՞վ ես:
-Ես Արագավազ շլդիկն եմ:Ինձ էլ ներս չե՞ք թողնի:
_Դե լավ,արի:
Երկուսը երեք են դառնում:Մեկ էլ գալիս է աղվեսը և հարցնում.
-Ո՞վ է ապրում էս ձեռնոցի մեջ:
-Ճսճստան մկնիկը,Կռկռան գորտը,Արագավազ շլդիկը:Իսկ դու ո՞վ ես:
-Ես Աղվես քույրիկն եմ:Ի՞նչ կլինի,ինձ էլ ներս թողեք:
_Դե լավ,դու էլ արի:
Սկսում են արդեն չորսով ապրել:Մեկ էլ գայլն է գալիս,պտտվում ձեռնոցի շուրջը և հարցնում:
-Ով է ապրում էս ձեռնոցի մեջ:
-Ճսճստան մկնիկը,Կռկռան գորտը,Արագավազ շլդիկը,Աղվես քույրիկը:Իսկ դու ո՞վ ես:
-Ես էլ Գորշ գայլն եմ:Ինձ էլ ներս թողեք:
-Դե լավ,ներս արի:
Գայլն էլ է ներս մտնում,դառնում են հինգը:Մեկ էլ որտեղից որտեղ վարազն է գալիս:
-Խռա-խռա, ո՞վ է ապրում էս ձեռնոցի մեջ:
-Ճսճստան մկնիկը,Կռկռան գորտը,Արագավազ շլդիկը,Աղվես քույրիկը,Գորշ գայլը:
Իսկ դու ո՞վ ես:
-Խռա-խռա-խռա,ես էլ Ժանիք վարազն եմ: Ինձ էլ ներս թողեք:
-Այ քեզ փորձանք: Ով գալիս է, ինձ էլ ներս թողեք:Ախր տեզ չկա,ուր մտնես:
-Լավ էլի,ներս թողեք:
-Դե լավ,ներս մտիր,մեկ է մտնելու ես:
Վարազն էլ է մտնում:Դառնում են արդեն վեցը,տեղերն այնքան է նեղանում,որ էլ ճար չի լինում:Մեկ էլ թփերը կոխոտելով,ճռթճռթացնելով գալիս է արջը,ձեռնոցի շուրջը պտտվում ու թե.
-Ո՞վ է ապրում էս ձեռնոցի մեջ:
-Ճսճստան մկնիկը,Կռկռան գորտը,Արագավազ շլդիկը,Աղվես քույրիկը,Գորշ գայլը,Ժանիք վարազը:Իսկ դու ո՞վ ես:
-Օ-հո-հո,ինչ շատվոր եք:Ես Մռմռթան արջն եմ:Ինձ էլ ներս թողեք:
-Ո՞ւր թողնենք,առանց քեզ էլ տեղներս նեղ է:
-Դե լավ,մի բան արեք:
_Էհ,ինչ արած,մտիր մի կերպ:
Արջն էլ է մտնում,դառնում են յոթը:Ձեռնոցն արդեն ճղվելու վրա է:
Հանկարծ ծերունին նայում է տեսնում,որ ձեռնոցը կորցրել է:Հետ է դառնում,ման է գալիս, ման, շունն էլ առջևից է վազում: Վազում է,վազում,մեկ էլ տեսնում է պապի ձեռնոցը գալարվում է իրեն -իրեն: Որ չի հաչում.«Հաֆ-հաֆ-հաֆ», գազանները վախից դուրս են պրծնում ձեռնոցի միջից,ցրվում անտառով մեկ:
Ծերունին գալիս է,ձեռնոցն առնում ու գնում: